(Santa Maria Assunta στη Lago d' Orta, Ιταλία)
3 Ιανουαρίου 1889
Την ημέρα εκείνη, ο Nietzsche περπατούσε
στην πλατεία Carlo Alberto στο Τορίνο.
Είδε έναν αμαξά να μαστιγώνει το άλογό του
και έτρεξε να το προστατεύσει.
Αγκάλιασε το λαιμό του αλόγου και μετά κατέρρευσε.
Δε συνήλθε ποτέ...
Πέρασε την υπόλοιπη ζωή του στη σιωπή,
μπαινοβγαίνοντας στα ψυχιατρεία,
βαδίζοντας σαν παιδί, κρατώντας το χέρι της μητέρας του,
ξαπλωμένος σε μια πολυθρόνα με μια κουβέρτα στα πόδια
και με το βλέμμα χαμένο στο άπειρο.
Η ιστορία αυτή, ενέπνευσε το Φίλιππο Τσαλαχούρη
να γράψει το τρίτο μέρος της "Συμφωνίας αρ.4, opus 59"
με τίτλο “Friedrich Nietzsche”.
14 σχόλια:
Ο Νίτσε ήταν μια πολύπλοκή προσωπικότητα και αρκετά παρεξηγημένος πρώτα ως άνθρωπος και ύστερα ως φιλόσοφος. Το ότι καταλήγει σε ψυχιατρείο από κατάθλιψη την οποία επέφερε μια γυναίκα, μπορεί να συγκρούεται σίγουρα με το παρουσιαστικό και τις ιδέες του, αλλά αυτό είναι που πρέπει να κρατήσουμε γι αυτή τη κορυφαία προσωπικότητα, το πόσο διττός (δυνατός+αδύναμος) ήταν παράλληλα.
Ο Καζαντζάκης γράφει για το Νίτσε:
Τίποτα δεν του 'λειπε: αναίδεια κι αλαζονεία, μυαλό απροσκύνητο, λύσσα καταστροφής, σαρκασμός, κυνισμός, ανόσιο γέλιο, όλα τα νύχια, τα δόντια και τα φτερά του Εωσφόρου.
Μα με είχε συνεπάρει η ορμή του κι η περηφάνια, με είχε μεθύσει ο κίντυνος και βυθίζουμουν μέσα στο έργο του με λαχτάρα και τρόμο, σα να 'μπαινα σε βουερή ζούγκλα, γεμάτη πεινασμένα θεριά και ζαλιστικά σερνικολούλουδα.
(...)
Ανόσιες μου φάνταζαν βλαστήμιες τα κηρύγματά του, κι ο Υπεράνθρωπός του δολοφόνος του Θεού. Κι όμως μια μυστική γοητεία είχε ο αντάρτης ετούτος, μαυλιστικό ξόρκι τα λόγια του, που ζάλιζε και μεθούσε κι έκανε την καρδιά σου να χορεύει. Αλήθεια, ένας χορός διονυσιακός ο στοχασμός του, ένας όρθιος παιάνας που υψώνεται θριαμβευτικά στην πιο ανέλπιδη στιγμή της ανθρώπινης κι υπερανθρώπινης τραγωδίας.
Καμάρωνα, χωρίς να το θέλω, τη θλίψη του, την παλικαριά του και την αγνότητα και τις στάλες τα αίματα που περιράντιζαν το μέτωπό του, σαν να φορούσε και τούτος, ο Αντίχριστος, αγκάθινο στεφάνι.
Σιγά σιγά, χωρίς να το 'χω διόλου συνειδητά στο νου μου, οι δυο μορφές, Χριστός κι Αντίχριστος, έσμιγαν. Δεν ήταν λοιπόν ετούτοι οι δυο, προαιώνιοι οχτροί, δεν είναι ο Εωσφόρος αντίμαχος του Θεού, μπορεί ποτέ το Κακό να μπει στην υπηρεσία του Καλού και να συνεργαστεί μαζί του;
Με τον καιρό όσο μελετούσα το έργου του αντίθεου προφήτη, ανέβαινα από σκαλί σε σκαλί σε μια μυστική παράτολμη ενότητα. Το Καλό και το Κακό, έλεγα, είναι οχτροί, να το πρώτο σκαλοπάτι της μύησης. Το Καλό και το Κακό είναι συνεργάτες, αυτό είναι το δεύτερο, το πιο αψηλό σκαλοπάτι της μύησης.
Το Καλό και το Κακό είναι ένα! Αυτό 'ναι το πιο αψηλό, όπου ως τώρα μπόρεσα να φτάσω σκαλοπάτι.
"..Kι αν από τώρα κι ύστερα σου λείψουν όλες οι σκάλες, πρέπει να μαθεις να πατείς στο ίδιο σου το κεφάλι: πως αλλιώς θάθελες ν΄ανέβεις ψηλότερα;..
Εσύ όμως Ζαρατούστρα θέλησες να δεις την αιτία και το βάθος όλων των πραγμάτων: γι΄αυτό πρέπει ν' ανέβεις πάνω από τον ίδιο τον εαυτό σου, πέρα, ψηλά, ίσαμε ν' αφήσεις κάτω σου και τ' αστέρια σου ακόμα.."
Παρά την ασθένειά (;) του η συνείδησή του ποτέ δεν αποκοιμήθηκε, όπως θα γνωρίζετε.
Επίσης, συμφωνώ με την άποψη της Lyric Person!
Καλώς σας βρήκα κι ευχαριστώ για την πρόσκληση:)
Μόλις διάβασα τα λόγια του Καζαντζάκη,δεν τα γνώριζα και πραγματικά με εντυπώσιασαν!
Όπως υπογράφει σε πολλές επιστολές του "ο δικός σας Νίτσε, επι του παρόντος, κτήνος", ή ο εσταυρωμένος ή ο αντίχριστος κ.α. έτσι πίστευε πως το να υπογράφει μια επιστολή είναι ένας τρόπος να επισημάνει ότι "είμαι κάτι αλλά και το αντίθετό του, χωρίς να περιορίσω τον εαυτό μου, να τον υποδουλώσω σε μια σειρά από ορισμούς και προσδιορισμούς.."
Νόμιζα ότι ο Νιτζε ήταν εγωϊστάρας για αυτό το θληβερό τελός του αλλά αυτό με το άλογο... έσπασε ο άνθρωπος,ράγισε η καρδιά του.
τελικά ο εγωϊσμός και ο μην εγώϊσμός είναιέννιες διαλεκτικές.
(Φυσικά, πώς αλλιώς;)
Ο αείμνηστος Καζαντζάκης..
Πάντα στο μυαλό μου τον είχα σαν τον "Έλληνα Νίτσε". Γράφει γι αυτόν με τέτοια λογοτεχνική μαεστρία που ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται απ' την πρώτη κιόλας σείρα τον θαυμασμό που έχει για το πρόσωπό του. Μοιάζει λες και ο ίδιος βλέπει σε αυτόν κάτι απ' τον εαυτό του, μην ξεχνάμε άλλωστε πως ιδεολογικά κυμαινόταν περίπου στα ίδια επίπεδα, ήθελαν να τον αφορίσουν, η εκκλησία τον καταράστηκε.. Όσο διαβάζεις το έργο του Αναφορά στον Γκρέκο καταλαβαίνεις ότι κι αυτός ήταν πάντα αυθεντικά ιδιαίτερη και ιδιορρυθμη προσωπικότητα.
Eνημερωμένο . Όπως ακριβώς του πρέπει.
Πολύ όμορφο μπλοκ.
Ομορφο το μπλοκ !! Ευχαριστώ για την πρόσκληση !!
Ενδιαφέροντα θέματα προ συζήτηση !!!
Να είσαι καλά !!
Θα ξαναπεράσω !!
καλό βράδυ !!
Καλησπέρα. Ηρθαμε, είδαμε και εντυπωσιαστήκαμε.
Πολύ όμορφο και ενδιαφέρον blog.
Οσο για τον Νίτσε, τον Μεγάλο Νίτσε με την πολυσχιδή προσωπικότητα, λειτούργησε σαν τους περισσότερους με πνευματικό ύψος χάνοντας τη γραμμή ισορροπίας, αλλά ακροβατώντας πάντα θαυμάσια.
(Γραφτήκαμε αλλά η εικόνα του προφίλ μας έχει κάποιο πρόβλημα και δεν βγάζει κατευθείαν στο blog).
@MAXIMUS: Η διδακτορική διατριβή του Καζαντζάκη είναι αφιερωμένη στο Νίτσε. Έχει γράψει πολλά και σπουδαία για εκείνον.
@Nikolaos Sokos: Παρεξηγημένος όσο λίγους ο Νίτσε. Σκέψου μόνο ότι, απομονώνοντας φράσεις του, πολλοί έχουν πει απίστευτες αναλήθειες τόσο για το έργο του, όσο και για την προσωπικότητά του εν γένει.
@Lyric Person: "Έλληνας Νίτσε"; Τροφή για πολλή πολλή σκεψη το σχόλιο σου.
@Μαρια Νικολαου: Χίλια ευχαριστώ.
@Δέσποινα Γιαννάκου: Εσύ να' σαι καλά. Σε περιμένουμε.
@Αστρο - Συμμορίτες: Πολλά ευχαριστώ και σ' εσάς. Το βρήκαμε το Blog σας. Είναι το πολύ όμορφο:
http://simmoria.blogspot.com/
Ένα μεγάλο ευχαριστώ προς όλους.
@MAXIMUS: Η διδακτορική διατριβή του Καζαντζάκη είναι αφιερωμένη στο Νίτσε. Έχει γράψει πολλά και σπουδαία για εκείνον.
@Nikolaos Sokos: Παρεξηγημένος όσο λίγους ο Νίτσε. Σκέψου μόνο ότι, απομονώνοντας φράσεις του, πολλοί έχουν πει απίστευτες αναλήθειες τόσο για το έργο του, όσο και για την προσωπικότητά του εν γένει.
@Lyric Person: "Έλληνας Νίτσε"; Τροφή για πολλή πολλή σκεψη το σχόλιο σου.
@Μαρια Νικολαου: Χίλια ευχαριστώ.
@Δέσποινα Γιαννάκου: Εσύ να' σαι καλά. Σε περιμένουμε.
@Αστρο - Συμμορίτες: Πολλά ευχαριστώ και σ' εσάς. Το βρήκαμε το Blog σας. Είναι το πολύ όμορφο:
http://simmoria.blogspot.com/
Ένα μεγάλο ευχαριστώ προς όλους.
"..Kι αν από τώρα κι ύστερα σου λείψουν όλες οι σκάλες, πρέπει να μαθεις να πατείς στο ίδιο σου το κεφάλι: πως αλλιώς θάθελες ν΄ανέβεις ψηλότερα;..
Εσύ όμως Ζαρατούστρα θέλησες να δεις την αιτία και το βάθος όλων των πραγμάτων: γι΄αυτό πρέπει ν' ανέβεις πάνω από τον ίδιο τον εαυτό σου, πέρα, ψηλά, ίσαμε ν' αφήσεις κάτω σου και τ' αστέρια σου ακόμα.."
Παρά την ασθένειά (;) του η συνείδησή του ποτέ δεν αποκοιμήθηκε, όπως θα γνωρίζετε.
Επίσης, συμφωνώ με την άποψη της Lyric Person!
Καλώς σας βρήκα κι ευχαριστώ για την πρόσκληση:)
Ομορφο το μπλοκ !! Ευχαριστώ για την πρόσκληση !!
Ενδιαφέροντα θέματα προ συζήτηση !!!
Να είσαι καλά !!
Θα ξαναπεράσω !!
καλό βράδυ !!
Eνημερωμένο . Όπως ακριβώς του πρέπει.
Πολύ όμορφο μπλοκ.
Δημοσίευση σχολίου