31.7.10

Το μέτρο της επιτυχίας

(η Αψίδα του Θριαμβου στο Παρίσι, Γαλλία)

Να κρίνεις την επιτυχία κάποιου 
από το τι στερήθηκε για να την αποκτήσει.

Ανώνυμος


29.7.10

Άξιος εστί...

(Ο Μίκης Θεοδωράκης στο Γαλατά, Κρήτη)

Στην ψηφοφορία του Σκάι για τους Μεγάλους Έλληνες 
πήρε την πρώτη θέση από τους υπόλοιπους εν ζωή υποψηφίους. 
Ίσως όμως αυτό να μη λέει και πολλά.
Η ουσία είναι ότι δεν υπάρχει Έλληνας 
που να έχει τόσο καθολική αποδοχή όση ο Μίκης Θεοδωράκης.

Είναι τόσο μεγάλο και σπουδαίο το έργο του,
που ακόμα κι αν κάποιος δεν συμφωνεί με τις 
πολιτικές του επιλογές,
δεν μπορεί παρά να του αναγνωρίσει
το ταλέντο του, αλλά και το ότι έκανε γνωστή 
τη μουσική της Ελλάδας στα πέρατα της γης. 

Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη 5 χρόνια πριν,
την ημέρα των γενεθλίων του στον τόπο καταγωγής του.
Σήμερα γίνεται 85 ετών. 


27.7.10

Ένα καρέ μνήμης

(Μια καταπράσινη πηγή, Ορεινή Ναυπακτία)

Είχα μια διαφωνία κάποια στιγμή με ένα φίλο
σχετικά με τη χρησιμότητα των φωτογραφιών.

Υποστήριζε πως η μνήμη έχει τα σωστότερα φίλτρα
κι ότι αν κάτι δεν αποτυπωθεί σε αυτή 
σημαίνει πως δεν άξιζε για να το θυμάται κάποιος.

Εγώ από την άλλη,
που είμαι μόνιμα με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι,
δεν αμφισβητώ πως η μνήμη μπορεί να φυλακίσει 
 πολλές εικόνες, πολλά αρώματα και ήχους.
Συνήθως έχουμε αναμνήσεις από κάποιο ταξίδι,
για το αν περάσαμε καλά, ίσως και κάποια γεγονότα 
που συνέβησαν κατά τη διάρκειά του.

Μια φωτογραφία όμως, είναι ικανή να μας θυμίσει 
μια μικρή λεπτομέρεια που,
όσο καλή μνήμη κι αν έχει κάποιος,
δεν μπορεί να τη συγκρατήσει.

Κι ως γνωστόν, η διαφορά κρίνεται στις λεπτομέρειες.


26.7.10

Παραμύθι ξεχασμένο

(Υπαίθρια αγορά στο Usak, Τουρκία)

Παραμύθι ξεχασμένο
η αγάπη που ζητάς.
ψεύτικο φλουρί δοσμένο
στη βουή της αγοράς.

Τραγούδι λυπημένο
απόψε θα σου πω,
για κείνους που αγρυπνάνε
μετρώντας τον καιρό.

Μέσα στο όνειρό μου κλαίω
και ξυπνάω με λυγμούς.
"Ψέμα η αγάπη" λέω
"και παιχνίδι για τρελούς".

Στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος

23.7.10

Πόσα πρόσωπα έχει η αγάπη;


(Κομμάτι του σκηνικού της παράστασης στην Αρένα της Βερόνα, Ιταλία )

Η αγάπη στην Αΐντα του Βέρντι
εμφανίζεται με πολλές μορφές.
Η αγάπη για έναν εραστή, η αγάπη για τους γονείς,
η αγάπη για την πατρίδα, η αγάπη προς τους Θεούς.

Αγκαλιά με την αγάπη, όπως σχεδόν πάντα, η προδοσία.

Εκεί, στις όχθες του Νείλου, η όμορφη σκλάβα
για το καλό της πατρίδας της,
προδίδει και τελικά θυσιάζει ό,τι περισσότερο αγαπάει.

Αγκαλιά με την αγάπη, όπως πάντα, και η καταστροφή.

Μεταξύ ελευθερίας και θανάτου
η Αΐντα επιλέγει το δεύτερο.
Ήταν θάνατος όμως ή αιώνια αγάπη;


22.7.10

Πόσο διαρκεί η "ομορφιά" ;

(Δέντρο στη λίμνη, Καστοριά)

«Ο όμορφος είναι όμορφος όσο μπροστά σου στέκει. 
Μα ο αγαθός ειν’ όμορφος κι αργότερα και πάντα.»

Σαπφώ


21.7.10

"Χαρακτηριστικές" ερωτήσεις...

(Ο πύργος του Άιφελ, Παρίσι)

Εύκολα θα μπορούσαμε να αποδώσουμε
κάποιο χαρακτηριστικό στους γύρω μας.
Ένα ιδιαίτερο γέλιο, κάποιο ξεχωριστό ηχόχρωμα φωνής
ακόμα κι ένα άρωμα μπορεί  να χαρακτηρίσει κάποιον.

Τι γίνεται όμως με τα χαρακτηριστικά της
προσωπικότητας του άλλου;
Κι ακόμα δυσκολότερα τι γίνεται με τα χαρακτηριστικά
της δικής μας προσωπικότητας;

Πόσοι έχουν στρέψει τον καθρέφτη μέσα τους
κοιτώντας ξεκάθαρα χωρίς καμία πρόθεση εξωραϊσμού
του ειδώλου τους;
Μήπως ο καλύτερος καθρέφτης είναι ένας ειλικρινής φίλος
ή ακόμα κι εκείνος θα μας φιλτράρει την αλήθεια του;

 Υ.Γ. Γιατί (σχεδόν) όλοι οι συνεντευξιαζόμενοι αναφέρουν
ως ελάττωμα την ειλικρίνειά τους; Είναι κάποια μόδα;
Τελικά είναι κανείς
στ' αλήθεια έτοιμος να απαντήσει ειλικρινά στην ερώτηση:
"Πες μου ένα προτέρημα κι ένα ελάττωμα σου;"

20.7.10

Σε ένα λεπτό...

(Το ρολόι στο φρούριο, Τρίκαλα)

Σε ένα μόλις λεπτό στον πλανήτη:
  • Γεννιούνται 250 παιδιά.
  •  Τα 15 από αυτά έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας.
  •  Τα 113 παιδιά γεννιούνται στη φτώχεια.
  • Πέφτουν 360 κεραυνοί πάνω στη γη.
  • Γίνονται 5 σεισμοί.
  • 9 άνθρωποι μολύνονται με τον ιό AIDS/HIV.
  • Πεθαίνουν 107 άνθρωποι.
  • Οι 18 από την πείνα...

Ολόκληρο το κείμενο με ένα όμορφο σχεδιάγραμμα στο:


19.7.10

Η δύναμη της φωτιάς

(Κερί σε τραπέζι στον Αγ. Στέφανο, Αττική)

Μια φλόγα ενός κεριού μπορεί να γεμίσει με ρομαντισμό
μια αδιάφορη βραδιά.
Μπορεί να φωτίσει ένα σκοτεινό δωμάτιο
και να βοηθήσει κάποιον να διαβάσει ένα βιβλίο.

Μια φλόγα ενός κεριού μπορεί να γεμίσει με ελπίδα
έναν πιστό μέσα σε κάποιο ναό.
Μια λίγο μεγαλύτερη φωτιά μπορεί να ζεστάνει
ένα παγωμένο δωμάτιο
ή να σώσει από το εξαντλητικό κρύο
κάποιον που κοιμάται στους δρόμους.

Μια μεγάλη φωτιά όμως μπορεί να φέρει καταστροφή.
Να αφανίσει δέντρα που στέκουν εκεί για δεκαετίες.
Να σκοτώσει ζώα και να καταστρέψει σπίτια,
κόπους ζωής.

Πώς γίνεται την πρώτη Καλοκαιρινή μέρα που φυσάει
να λαμπαδιάζει όλη η χώρα;
Υπάρχει άραγε τιμωρία ανάλογη ενός τέτοιου εγκλήματος;

17.7.10

Σα βγεις στον πηγαιμό...

(Η Παναγιά των Βλαχερνών από το Κανόνι, Κέρκυρα)

Τελευταίος σταθμός στο μεγάλο ταξίδι
του Οδυσσέα, σύμφωνα με τον Όμηρο,
ήταν το νησί των Φαιάκων. Η πανέμορφη Κέρκυρα.

Ο ένας μύθος λέει ότι το καράβι του Οδυσσέα
τσακίστηκε πάνω στο ποντικονήσι μέσα σε μια
θαλασσοταραχή που προκάλεσε ο Ποσειδώνας.
Έτσι εκείνος κολύμπησε μέχρι το διπλανό νησί 
και ακολούθως κατέληξε στην Ιθάκη του.

Ο άλλος μύθος είναι ακόμη πιο "ιδιαίτερος":
Ο Ποσειδώνας  αφού είδε ότι δεν μπορεί να πνίξει
τον Οδυσσέα και το πλήρωμά του,
μεταμόρφωσε το πλοίο τους σε νησί.
Το ποντικονήσι λοιπόν είναι το ίδιο το καράβι του ήρωα.

Θεοί και Δαίμονες θα υψώνουν κύματα 
και θα κλείνουν δρόμους.
Η Ιθάκη μας όμως, πάντα εκεί,
θα περιμένει τους επίμονους και τους θαρραλέους.

Τους "έτοιμους"...


16.7.10

Η φιλοσοφία του Matrix

(Πινακίδες σε δρόμο του Monte Carlo, Monaco)

Όλα στη ζωή είναι θέμα επιλογών.
Επιλογών δικών μας αλλά (έως ένα βαθμο) και άλλων.
Δεν ξέρει κανείς πως θα είχε εξελιχθεί η ζωή του 
αν σε κρίσιμα σταυροδρόμια είχε διαλέξει τελικά
"τον άλλο" δρόμο.

Το μονοπάτι, βέβαια, χαράσσεται και από 
φαινομενικά λιγότερο κρίσιμες επιλογές.
Αν δεν είχαμε μιλήσει σ' εκείνον ή σ' εκείνη στο σχολείο,
μπορεί να φωνάζαμε κάποιον άλλο τώρα "κολλητό".
 Αν δεν είχαμε πάει σ' εκείνο πάρτυ 
μπορεί να ήταν κάποιος άλλος ο "έρωτας της ζωής μας".
Κι απ' την άλλη, μπορεί αυτός ο "έρωτας" να 
περίμενε σ' εκείνο το μπαράκι που βαρεθήκαμε, τελικά, να πάμε.

Χίλιοι δυο παράμετροι καθορίζουν αυτό που είμαστε σήμερα
και το βασικό, εν τέλει, είναι να έχουμε κάνει έμεις αυτές
τις επιλογές (στο βαθμό του εφικτού)
και όχι κάποιοι άλλοι για εμάς.


15.7.10

Του κάτω κόσμου τα πουλιά...


 (Πανσέλινος λίγα Καλοκαίρια πριν, Ελαφόνησος)

Φαρμακωμένος ο καιρός παραμονεύει
μες τα στενά του κάτω κόσμου να σε βρει
και δεκατρείς αιώνες άνεργος γυρεύει
την κιβωτό σου και το αίμα να σου πιει

Σε καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες
μες τα μαλάματα μια νύφη ξαγρυπνά
κι έχει στ' αυτιά της κρεμασμένες τις Κυκλάδες
κι ειν' το κρεβάτι της λημέρι του φονιά

Κρυφά τα λόγια τα πικρά μες το κοχύλι
κρυφά της θάλασσας τα μάγια στο βοριά
θα σβήσει κάποτε στο σπίτι το καντήλι
και μήτε πόρτα θα 'βρεις μήτε κλειδαριά

Του κάτω κόσμου τα πουλιά και τα παγώνια
με φως και νύχτα σου κεντούν μια φορεσιά
άνθρωποι τρίζουν κι ακονίζουν τα σαγόνια
πηδούν και τρέχουν και σε φτάνουν στα μισά
 
στίχοι: Μάνος Ελευθερίου 


14.7.10

Ειδικές ικανότητες μόνο για πραγματικά δυνατούς

(Ο πύργος στην Πίζα, Ιταλία)

Είναι συγκλονιστικό το πόσο εύκολα 
ένα ""μειονέκτημα"" (διπλά εισαγωγικά)
μπορεί να μετατραπεί, με την κατάλληλη θέληση,
σε προτέρημα ζηλευτό.

Όταν μπαίνει μπροστά η ψυχή και 
το εσωτερικό σθένος κάποιου,
δεν τα βγάζουν πέρα μαζί του ακόμα και οι πιο δυνατοί.
Γονατίζουν.
Ακόμα και αυτοί που, φαινομενικά τουλάχιστον,
υπήρξαν πιο τυχεροί και απαλλαγμένοι
από την όποια ιδιαιτερότητα.

Τυχεροί;
Λάθος λέξη, μόνοι μας δε φτιάχνουμε την τύχη μας;


13.7.10

Οι μαντινάδες δεν έχουν τίτλους Νο2.

(Μονή Πρέβελη στο Ν. Ρεθύμνης, Κρήτη)

 "Τον πόνο μου εστόλισα με τα καλύτερά του
κι είδε η χαρά και ζήλεψε από την ομορφιά του"

Αγνώστου


12.7.10

Πώς θα δείχνει ο "πολιτισμός" μας σε βάθος χρόνου;

(Οι επιτύμβιες στήλες στην Αρχαία Καρχηδόνα, Τυνησία)

Στην πλούσια και "πολιτισμένη" Αρχαία Καρχηδόνα, 
ο τότε θρησκευτικός νόμος επέβαλε
τη θυσία των δύο πρωτότοκων της κάθε οικογένειας 
ανεξαρτήτως φύλου. 
Τα παιδιά πριν ακόμα γεννηθούν ήταν
καταδικασμένα να ριχτούν στην πυρά ή να σταυρωθούν
στο όνομα του Θεού Βάαλ-Χαμάν.

Με το πέρασμα των αιώνων οι θυσίες των παιδιών
αντικαταστάθηκαν από θυσίες ζώων,
μέχρι που σταμάτησαν κι αυτές.

Περί τις 6.000 τεφροδόχους έχουν βρεθεί
στην περιοχή Tophet και ο χώρος με τις επιτύμβιες στήλες
είναι από τα επισκέψιμα μέρη της αρχαίας πόλης.


10.7.10

Για ένα μήλο...

(Θνήσκων Αχιλλέας στο Αχίλλειο, Κέρκυρα)

Ο Δίας, προσπαθούσε συνεχώς να κατακτήσει τη Θέτιδα,
μέχρι που η Θεά Θέμις αποκάλυψε  πως η Θέτις 
θα έφερνε στον κόσμο ένα γιο 
που θα ήταν δυνατότερος από τον πατέρα του.
Φοβούμενος για τη εξουσία του ο Δίας,  
με συνοπτικές διαδικασίες
οργάνωσε τους γάμους της Θέτιδας με το θνητό Πηλέα.

Στους γάμους ήταν καλεσμένοι όλοι 
εκτός από τη θεά της ζήλιας και της διχόνοιας, την Έριδα.
Η οποία μόλις το έμαθε, πήγε κι άφησε ένα μήλο που
έγραφε πάνω: "τῇ καλλίστῃ".  
Όπως ήταν φυσικό λοιπόν, τρεις παρευρισκόμενες θεές,
η Ήρα, η Αθηνά και η Αφροδίτη διεκδίκησαν το μήλο.

Γνωστός ως δίκαιος ο Πάρης, ήταν αυτός που θα διάλεγε τη νικήτρια.
Για να τον καλοπιάσει η Αθηνά, του έταξε πνευματική σοφία
και η Ήρα δύναμη σωματική. 
Η Αφροδίτη όμως, του έταξε την 
πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου, την ωραία Ελένη.

Τα υπόλοιπα λίγο έως πολύ είναι αρκετά γνωστά...


9.7.10

Δυο σκέψεις μωβ

(Ηλιοβασίλεμα στο Κάθισμα, Λευκάδα)

Το ηλιοβασίλεμα φέρνει πάντα μια γλυκιά μελαγχολία.
Σηματοδοτεί ακόμα μια δύση, ακόμα ένα τέλος.
Έρχονται αυτές οι σκέψεις για το χρόνο που τρέχει 
κι εμείς, σαστισμένοι, τον κοιτάμε σαν το ρυάκι (ποτάμι;)
που παίρνει μαζί του όνειρα και ευχές που δεν πρόλαβαν,
για άλλη μια μέρα, να πραγματωθούν.

Προνοητική όμως η φύση,
την ώρα που το μυαλό γεμίζει με τέτοιους συλλογισμούς,
μας ντύνει σε όλες τις αποχρώσεις του κόκκινου και του μωβ.
 Κι όλα γύρω αλλάζουν μορφή. 
Σαν να μην τα ξανάδαμε ποτέ πριν,
ομορφαίνουν και δε χορταίνουμε να τα κοιτάμε.
Κι είναι κι εκείνα τα αστέρια που βγαίνουν ακριβώς 
την κατάλληλη στιγμή.

Τη στιγμή που τα χρειαζόμαστε για νέες ευχές...


8.7.10

Καλά ταξίδια...

(Πλοίο στο παλιό λιμάνι του Ρεθύμνου, Κρήτη)

 Όταν ο άνεμος φυσά κι οι άνθρωποι σωπαίνουν
κάτι σκιές με προσκαλούν στις έρημες μαρίνες.
Τα πλοία των ερώτων μας μου δείχνουν που πεθαίνουν
και τριγυρνούν στην πλώρη τους νεράιδες και σειρήνες.

Πάνω στον πάγκο ενός "καφέ" τα βρόχινα τους μάτια
για τα ναυάγια με ρωτούν και της ζωής το ψέμα.
Κι εγώ δειλά τους απαντώ κοιτώντας τα κατάρτια
η δύση κι η ανατολή έχουν το ίδιο αίμα.

Έτσι στα καθημερινά αμήχανοι γυρνάμε
παιδιά που παίζουν στη βροχή με τρυπημένη μπάλα
μα κάποιος γέρος ναυτικός μας είχε πει θυμάμαι
πως πάντα μέσα μας θα ζουν τα μπάρκα τα μεγάλα.

Τρικάταρτο η αγάπη σου και ο καιρός αρμύρα
μια Κυριακή σ΄αντίκρισα και μού΄κλεψες το φως μου
ό,τι με πνίγει ν΄αγαπώ είν΄η δική μου μοίρα
καλά ταξίδια, μάτια μου, στις θάλασσες του κόσμου ...

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος


7.7.10

Μπλε...

(Το μοναστήρι της Παναγιάς της Χρυσοπηγής, Σίφνος)

Θε μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!
Οδυσσέας Ελύτης

Ένας βάτραχος αλλιώτικος

(Ο "βάτραχος" στην έκθεση Retromobile στο Παρίσι, Γαλλία)

Ο Flaminio Bertoni γεννήθηκε το 1903 
στο Masnago της Βόρειας Ιταλίας.
Στα 15 του χρόνια χάνει τον πατέρα του και αναγκάζεται
να εγκαταλείψει τις σπουδές του, για να πιάσει δουλεία
ως συγκολλητής στην εταιρία Carrozzeria Macchi.

Λάτρεις των καλών τεχνών ξεκινάει σπουδές γλυπτικής,
και ήδη στα 19 του, γίνεται ο επικεφαλής 
των σχεδιαστών της εταιρείας, μέχρι που ανοίγει
τη δική του επιχείρηση. Την εγκαταλείπει το 1931
οπότε "κλέβει" την αγαπημένη του Giovanna
και φεύγουν για το Παρίσι.

Ο γιος τους γεννιέται στις 25 Απριλίου του 1932 
και ακούει στο όνομα Leonardo καθώς ο θαυμασμός του
για το Leonardo da Vinci είναι μεγάλος.
Μετά από 2 μέρες προσλαμβάνεται από τη Citroen.

Σε ένα μόνο βράδυ φτιάχνει με πλαστελίνη 
το προσχέδιο του Traction Avant και είναι
η πρώτη φορά στην ιστορία που ο σχεδιασμός
δε γίνεται πρώτα στο χαρτί.

Το 2CV αλλά, κυρίως, ο αγαπημένος του "βάτραχος" DS
τον κατέταξαν στις πρώτες θέσεις
των σχεδιαστών στην ιστορία του αυτοκινήτου.


6.7.10

Μια ζωή μικρή, μα και τόσο μεγάλη...

(Βεγγαλικά στον ουρανό του Amsterdam, Ολλανδία)

Δεν έχουμε δώσει, νομίζω, στη "στιγμή" την προσοχή
που της αρμόζει.
Ίσως επειδή περνάει τόσο γρήγορα που τη χάνουμε
και βιαστικά παίρνει τη θέση της
στο φάκελο: "Παρελθόν".

Κι όμως, η ζωή μας είναι το άθροισμα αυτών
των πολύ μικρών χρονικών περιόδων,
οι οποίες είναι άλλοτε ευχάριστες
(τότε είναι που παρακαλάμε να κρατήσουν για πάντα)
κι άλλοτε δυσάρεστες
(τότε είναι που βαφτίζουμε το χρόνο "γιατρό" και θέλουμε
να τις πάρει όσο πιο γρήγορα μπορεί, μακρυά μας).

Όλα δικά μας δηλαδή!

Είναι όμως τόσο μικρό το ταξίδι μας πάνω σ' αυτόν
τον πλανήτη, που μάλλον το δικαιούμαστε.
Συνάμα, βέβαια, αυτό το ταξίδι είναι και το
μεγαλύτερο που θα κάνουμε ποτέ.
Επομένως...κάτι προλαβαίνουμε!

Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή τη φράση του Καζαντζάκη:
"Μια αστραπή η ζωή μας... μα προλαβαίνουμε"

που μου θύμισε, λίγες μέρες πριν, το Blog:

5.7.10

Οι δύο λύκοι

(Δάσος στο Λύγκο, Γρεβενά)

Ένα βράδυ, ένας γέρος ινδιάνος της φυλής Τσερόκι
μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται
μέσα στις ψυχές των ανθρώπων:

"Γιέ μου, η μάχη γίνεται ανάμεσα σε δυο λύκους
που έχουμε όλοι μέσα μας.

Ο ένας είναι το Κακό. Είναι ο θυμός, η ζήλια, η
θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία,
η ενοχή, η προσβολή, τα ψέματα,
η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το Εγώ.

Ο άλλος είναι το Καλό. Είναι η χαρά, η ειρήνη, η
αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη,
η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η
 γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία."

Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά
 ρώτησε τον παππού του: "Ποιος λύκος νικάει;"

 Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά:
 "Αυτός που ταΐζεις."

Ινδιάνικη διήγηση
(Ευχαριστώ τη Μαργαρίτα για το e-mail.)




3.7.10

Η πικρή ιστορία πίσω από το χτίσιμο ενός ανακτόρου

(Η εννέα μούσες στο Αχίλλειο, Κέρκυρα)

Ο διάδοχος του Αυστριακού θρόνου,ο Ροδόλφος, 
και η ερωμένη του Μαρία Βετσέρα βρίσκονται νεκροί.

 Η Αυτοκράτειρα Ελισάβετ είχε στα χέρια της
την τελευταία επιστολή του γιου της,
που εξηγούσε τους λόγους της αυτοκτονίας του 
αλλά και της θανάτωσης της αγαπημένης του Μαρίας από τον ίδιο.

Η αιτία, όπως είχε ακουστεί, ήταν η αποκάλυψη 
από τη μάνα της Μαρίας ότι η αγαπημένη του
ήταν στην πραγματικότητα ετεροθαλής αδελφή του. 

Αυτός ήταν και ο λόγος που η Ελισάβετ εγκατέλειψε 
τα ανάκτορα της Βιένης και ήρθε στην Κέρκυρα 
έφτιαξε το Αχίλλειο και εγκαταστάθηκε σε αυτό.


2.7.10

Το Αιγαίο από απέναντι...

(Το λιμάνι του Τσεσμέ, Τουρκία)

Μικρή με βάζαν ποιήματα να πω με την ποδιά
μα εγώ με τα χτυπήματα που είχα στην καρδιά
με τον εχθρό τα λέω...

Πολλοί με κατακτήσανε, δεν είσαι μόνο εσύ.
Το σώμα μου αποκτήσανε κι είδαν θαλασσί
το πρώτο Εγώ το Αιγαίο.

Μια κορδέλα περασμένη τριγύρω απ' τον ώμο μου λοξά,
σ' ένα βράχο ανεβασμένη "Πατρίδα ο νους μου" φώναξα.

Αχ ψυχή μου εσύ γοργόνα αν ζει τη ρωτούσες ,γέλαγα.
Πιασ' του πεύκου μια βελόνα να παίξει ο δίσκος πέλαγα.

Εγώ δεν έχω μέγα ανάστημα
μα από το Αλφα ως το Ωμέγα προσκυνώ το διάστημα.

Μεταποιώ το "θα" σε θάλασσα 
κι απ' τ' αλμυρό πιο τολμηρό το πρώτο Εγώ το Αιγαίο.

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου 

με αφορμή το χθεσινό άρθρο της Ελευθεροτυπίας:
«Μήνυμα» από την Τουρκία για την υφαλοκρηπίδα

1.7.10

Σήμερον δύο έργα sex! (ψέμαααα)

(Τριανταφυλλιά σε κήπο, Χαλκιδική)

Ως πιο μεγάλη και πιο τραγική ιστορία αγάπης,
είχα πάντα στο μυαλό μου την "Παναγία των Παρισίων".
Ο φτωχός Κουασιμόδος αγκαλιάζει το σώμα της 
απαγχονισμένης Εσμεράλδας και πεθαίνει από στεναχώρια,
εκεί, μαζί της.

Όλα αυτά μέχρι που διάβασα την ιστορία του Ερμαφρόδιτου.
Ο ομορφότερος νέος στον κόσμο 
(γιος του Ερμή και της Αφροδίτης)
σε κάποιο ταξίδι του σταμάτησε να ξεδιψάσει σε μια πηγή.
Εκεί, τον είδε και τον ερωτεύτηκε η νύμφη της πηγής, Σαλμακίς.
Έτρεξε κοντά του και τον αγκάλιασε σφιχτά, παρακαλώντας 
τους Θεούς να μείνουν για πάντα ενωμένοι.
Οι προσευχές της εισακούσθηκαν κι έτσι, έγιναν ένα σώμα.
Ένα πλάσμα που είχε και τα δύο φύλα.

Υ.Γ. Θα έγραφα και για τον καταστροφικό έρωτα
της Κάθριν και του Χίθκλιφ από τα "Ανεμοδαρμένα Ύψη",
αλλά ήδη είναι μεγάλη η ανάρτηση.

Καλό μήνα σε όλους σας.