(Ο Θερβάντες στο ενετικό λιμάνι, Ναύπακτος )
Βρέθηκα χθες στη Λυρική σκηνή για να παρακολουθήσω τον "Δον Κιχώτη". Στο θέατρο δεν έπεφτε καρφίτσα και στη σκηνή οι χορευτές έκαναν μαγικά πράγματα. Θέλω να σταθώ όμως στους θεατές των δύο μπροστινών μου θέσεών. Ένας μπαμπάς (γύρω στα 40) είχε φέρει το γιο του (γύρω στα 5-6) να παρακολουθήσουν την παράσταση. Ο μικρός δεν έβλεπε καλά και σε όλη την παράσταση καθόταν στα πόδια του πατέρα του κοιτώντας αποσβολωμένος, ενώ εκείνος του ψιθύριζε στο αυτί εξηγώντας όσα διαδραματίζονταν μπροστά του.
Ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα ευχάριστα και όχι μόνο επειδή ο μπόμπιρας έκατσε "Παναγία" μέχρι το τέλος δείχνοντας ενδιαφέρον. Κυρίως χάρηκα επειδή βλέπουμε κάποιες συμπλεγματικές αντιλήψεις του παρελθόντος να χάνουν έδαφος. Από την παρέα μου με "προσγείωσαν" θεωρώντας δεδομένο ότι ο πατέρας ήταν του χώρου: "χορευτής, μουσικός κάτι τέτοιο. Aλλιώς θα βρίσκονταν στο Ολυμπιακός-ΑΕΚ".
Θέλω να πιστεύω ότι έχουν λάθος. Όχι επειδή θεωρώ ότι είναι καλύτερος ο χορός από το ποδόσφαιρο (γούστα είναι αυτά), αλλά επειδή πιστεύω πως πρέπει να πολεμήσουμε για βγάλουμε από το κεφάλι μας, όλα αυτά που μας έχουν σφηνώσει για τα καλά χρόνια τώρα!
33 σχόλια:
Ανοιχτα μυαλα χρειαζονται και οι νεοι γονεις αποδεικνυουν πως εχουν...
Μαρουλοφιλακια!
@Marouli: Κι εγώ το ίδιο αισιόδοξος είμαι!!!
Την καλησπέρα μου.
Αυτό είναι παιδεία !!!
Χαίρομαι πολύ !!!
πόσο δίκιο έχεις!
ο άνθρωπος τελικά από μόνος του διώχνει την ψυχική του ηρεμία καταλήγοντας οπαδός της δικής του τρέλας...
@magda: Έτσι είναι. "Δώρα" από αυτά που εκτιμά κάποιος μεγαλώνοντας.
@Dark13Sun: Το σχόλιο σου μου έφερε στο μυαλό ένα τραγούδι στον τελευταίο δίσκο του Μητροπάνου που λέει:
"Κι εγώ τρελός, τρελός και μόνος.
Ένας τρελός, του εαυτού μου ο δολοφόνος.
Ένας τρελός, τρελός μονάχος,
μ` ανεμομύλους και με φίλους μονομάχος"
Είναι δύχκολη η μοναξιά. Και οι επιλογές που δεν συμβαδίζουν με το πλήθος. Αλλά ό,τι χάνει σε συνοδοιπόρους το κερδίζει στην ποιότητα και την ένταση της κάθε στιγμής που διεκδίκησες σαν δική σου.
Στην έκθεση του Μουσείου Ηρακλειδών για τον Μουνχ, ήταν ένας πατέρας με ένα μικρό κοριτσάκι στην αγκαλιά του και πηγαίνανε μαζί από πίνακα σε πίνακα και συζητούσανε το τί έβλεπαν.. Οι περιγραφές του μικρού κοριτσιού είχανε τρελό ενδιαφέρον!!! Απίστευτη η φαντασία των παιδιών, ο πατέρας φοβερός στις 'πάσες' και στις ερωτήσεις του..Μου είχε φτιάξει την μέρα..αυτό το σκηνικό.. Πολύ όμορφο και αυτό που περιγράφεις!
Σου άρεσε η παράσταση;
@Hitori Tana: Ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιο. Πολύ όμορφο το blog σου. Καλώς ήρθες στην παρέα.
@Roadartist: Η παράσταση ήταν εξαιρετική και ίσως η τόσο μικρή αναφορά στην ανάρτηση να την αδικεί. Εσύ όμως που το έζησες στην έκθεση για τον Μουνχ, καταλαβαίνεις γιατί έριξα το βάρος του κειμένου στον μπαμπά με τον πιτσιρικά και όχι στην παράσταση.
Καλό ξημέρωμα σε όλους.
χμ οσο γυριζεις και κοιτας να παρατηρεις κιολας οτι στην χωρα μας ποτε και τπτ δεν ξεριζονετε αλλαζει μορφη και μενει ιδιο
σωστά το θεωρείς έτσι.
ο γλυκός μου ο μπαμπάς, μέχρι την τρίτη δημοτικού πήγε. η λατρεία του (υποτίθεται ότι πρέπει να είσαι καλλιεργημένος για να καταλαβαίνεις την όπερα και την κλασσική μουσική) ήταν οι όπερες. από μικρό παιδάκι, λοιπόν, οι γονείς μου στην Λυρική Σκηνή με πήγαιναν. έτσι έμαθα ν' αγαπώ και ν' ακούω την μουσική "των μουσικών όλων"… τον ευγνωμονώ γι’ αυτό και χαίρομαι που μοιράζομαι τούτη την θεϊκή ακρόαση μαζί σου…
καλή σου μέρα!
Ένας πατέρας κοντά στο παιδί του,εκεί θα εστίαζα εγώ,οι γονείς πλέον δεν είναι κοντά στα παιδιά τους,λόγω πολλών και διαφορετικών παραγόντων,δε θα εστίαζα τόσο που ήταν στη λυρική ακόμα και σε ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου, η επαφή με τον υγιεί αθλητισμό θα του προσφέρει πολλά,όπως και μια θεατρική παράσταση και μια επίσκεψη σε ένα μουσείο.
Η ουσία είναι να θέλουν οι γονείς να βρίσκονται κοντά στα παιδιά τους.
Την Καλησπέρα μου!!!
@love2love: Προσπαθώ, όσο μπορώ, να τα βλέπω λίγο πιο αισιόδοξα τα πράγματα. Ομολογώ πως δεν τα καταφέρνω πάντα, αλλά το προσπαθώ τουλάχιστον.
@ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ: Ευτυχώς η καλλιέργεια λίγο έχει να κάνει με το σχολείο. Μακάρι όλα τα παιδιά να είχαν αυτή τη δυνατότητα, ώστε να διαμορφώσουν τις επιλογές τους έχοντας μια σφαιρική άποψη για το τι σημαίνει ψυχαγωγία.
@karkinos7: Δε θα διαφωνήσω στο παραμικρό. Απλώς επειδή παρακολούθησαν την παράσταση αρκετές εκκολαπτόμενες μπαλαρίνες με τις μαμάδες τους, το στοιχείο γονιός-παιδί υπήρχε. Γι' αυτό και μου τράβηξε την προσοχή εκείνος ο μπαμπάς με το γιο του, ξεχώριζαν.
Γενικότερα, σου ξαναλέω, θα με βρεις σύμφωνο. Από το να ξεχνάνε τα παιδιά τους μπροστά στις τηλεοράσεις και τα Playstation, χίλιες φορές μια βόλτα ακόμα κι αν είναι για περπάτημα μ' ένα χυμό στο χέρι.
Καλησπέρα σε όλους!
αν ήταν του χώρου θα ήταν αδερφή αρά δεν θα είχε γιό. Ουφ όλα εγώ πρέπει να σας τα λέω χαχα :)
@mahler76: ΧΑΧΑΧΑΑΧ. Βρε Mahler μου, καλά που λέμε να αφήσουμε τις αναχρονιστικές αντιλήψεις στο παρελθόν.
Επίσης...είσαι τόσο σίγουρος γι' αυτό που γράφεις; ;-)
Καλό ξημέρωμα σε όλους.
Πολύ αισιόδοξη η διαπίστωσή σου!! Εύγε στον πατέρα για την επιλογή της παρέας του.
Ας ξοδέψουν οι γονείς ένα μέρος από τον ελεύθερο χρόνο τους, και ας δώσουν στα παιδιά τους την ευκαιρία να βρεθούν σε χώρους που θα τους γεμίσουν με νέες εμπειρίες-γνώσεις.
Αλλά πείτε μου σας παρακαλώ, στη σημερινή κοινωνία το ρόλο του Δον Κιχώτη ποιος θα τον αναλάβει; Ποιος ιππότης θα υπερασπιστεί τους αδύναμους και τους κατατρεγμένους; Πότε θα εμφανιστεί αυτός ο ευγενής ιππότης που για χάριν της Δουλτσινέας του θα θυσιάσει τα πάντα; Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο εν λόγω ιππότης θα κάνει την εμφάνισή του στις όπερες, ή στα βιβλία, ας είναι….
Καλό απόγευμα σε όλους.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΩ ΣΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΣΟΥ.ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ ΟΤΑΝ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ.ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΡΟΛΟ ΘΑ ΤΟΝ ΠΑΙΞΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ.
@Scorpion49: Ρητορική η ερώτηση σου... Καλά που υπάρχουν τουλάχιστον αυτά τα κλασσικά έργα να μας φέρνουν πιο κοντά σε εποχές που δε ζήσαμε ποτέ!
@JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS: Εγώ ευχαριστώ για το σχόλιο. Θα συμφωνήσω ότι όλα είναι θέμα παιδείας. Ο χαρακτήρας του καθενός είναι λευκό βιβλίο και διαμορφώνεται από τα γύρω ερεθίσματα. Κανείς δε γεννιέται "καλός" ή "κακός".
Την καλησπέρα μου σε όλους.
Ακολουθείς το παράδειγμά του ...
όταν θέλεις να μεγαλώσεις σωστούς ανθρώπους !!!
Η κουλτούρα εξημερώνει το πνεύμα αντίθετα από
τον χουλιγκανισμό που προωθούν κάποιοι σαν παράδειγμα σήμερα στα νέα παιδιά ...
Την καλημέρα μου ...
@Sidepap21: Ένας πολύ καλός τρόπος να εξασφαλιστεί (στο βαθμό που είναι δυνατό) το "ευ ζην". Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Την καλησπέρα μου.
Εύχομαι σε όλους μας μια ευτυχισμενη και τυχερη εβδομάδα με τα λιγότερα προβλήματα.Ευχαριστω για το περασμα.
Κι από μένα skroytzako. Και σ'εσένα και σε όλους καλή εβδομάδα.
Πραγματικά πόσο δίκιο έχεις! Ολόκληρος ο Δον Κιχώτης κυνηγούσε ανεμόμυλους, κι εμείς όχι να κυνηγήσουμε, την μύτη μας δεν βλέπουμε από τις παρωπίδες και τα στενά μας τα μυαλά!
Φιλιά πολλά
@Ναταλία: Για την ώρα μάλλον είμαστε πολύ απασχολημένοι με το να κυνηγιόμαστε μεταξύ μας. Πόσο καλύτερα θα ήταν όλα αν ανοίγαμε λίγο τους ορίζοντές μας!!!
Φιλιά κι από εμένα!
Πραγματικά πόσο δίκιο έχεις! Ολόκληρος ο Δον Κιχώτης κυνηγούσε ανεμόμυλους, κι εμείς όχι να κυνηγήσουμε, την μύτη μας δεν βλέπουμε από τις παρωπίδες και τα στενά μας τα μυαλά!
Φιλιά πολλά
@Scorpion49: Ρητορική η ερώτηση σου... Καλά που υπάρχουν τουλάχιστον αυτά τα κλασσικά έργα να μας φέρνουν πιο κοντά σε εποχές που δε ζήσαμε ποτέ!
@JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS: Εγώ ευχαριστώ για το σχόλιο. Θα συμφωνήσω ότι όλα είναι θέμα παιδείας. Ο χαρακτήρας του καθενός είναι λευκό βιβλίο και διαμορφώνεται από τα γύρω ερεθίσματα. Κανείς δε γεννιέται "καλός" ή "κακός".
Την καλησπέρα μου σε όλους.
@Sidepap21: Ένας πολύ καλός τρόπος να εξασφαλιστεί (στο βαθμό που είναι δυνατό) το "ευ ζην". Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Την καλησπέρα μου.
@karkinos7: Δε θα διαφωνήσω στο παραμικρό. Απλώς επειδή παρακολούθησαν την παράσταση αρκετές εκκολαπτόμενες μπαλαρίνες με τις μαμάδες τους, το στοιχείο γονιός-παιδί υπήρχε. Γι' αυτό και μου τράβηξε την προσοχή εκείνος ο μπαμπάς με το γιο του, ξεχώριζαν.
Γενικότερα, σου ξαναλέω, θα με βρεις σύμφωνο. Από το να ξεχνάνε τα παιδιά τους μπροστά στις τηλεοράσεις και τα Playstation, χίλιες φορές μια βόλτα ακόμα κι αν είναι για περπάτημα μ' ένα χυμό στο χέρι.
Καλησπέρα σε όλους!
@love2love: Προσπαθώ, όσο μπορώ, να τα βλέπω λίγο πιο αισιόδοξα τα πράγματα. Ομολογώ πως δεν τα καταφέρνω πάντα, αλλά το προσπαθώ τουλάχιστον.
@ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ: Ευτυχώς η καλλιέργεια λίγο έχει να κάνει με το σχολείο. Μακάρι όλα τα παιδιά να είχαν αυτή τη δυνατότητα, ώστε να διαμορφώσουν τις επιλογές τους έχοντας μια σφαιρική άποψη για το τι σημαίνει ψυχαγωγία.
σωστά το θεωρείς έτσι.
ο γλυκός μου ο μπαμπάς, μέχρι την τρίτη δημοτικού πήγε. η λατρεία του (υποτίθεται ότι πρέπει να είσαι καλλιεργημένος για να καταλαβαίνεις την όπερα και την κλασσική μουσική) ήταν οι όπερες. από μικρό παιδάκι, λοιπόν, οι γονείς μου στην Λυρική Σκηνή με πήγαιναν. έτσι έμαθα ν' αγαπώ και ν' ακούω την μουσική "των μουσικών όλων"… τον ευγνωμονώ γι’ αυτό και χαίρομαι που μοιράζομαι τούτη την θεϊκή ακρόαση μαζί σου…
καλή σου μέρα!
@Hitori Tana: Ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιο. Πολύ όμορφο το blog σου. Καλώς ήρθες στην παρέα.
@Roadartist: Η παράσταση ήταν εξαιρετική και ίσως η τόσο μικρή αναφορά στην ανάρτηση να την αδικεί. Εσύ όμως που το έζησες στην έκθεση για τον Μουνχ, καταλαβαίνεις γιατί έριξα το βάρος του κειμένου στον μπαμπά με τον πιτσιρικά και όχι στην παράσταση.
Καλό ξημέρωμα σε όλους.
Είναι δύχκολη η μοναξιά. Και οι επιλογές που δεν συμβαδίζουν με το πλήθος. Αλλά ό,τι χάνει σε συνοδοιπόρους το κερδίζει στην ποιότητα και την ένταση της κάθε στιγμής που διεκδίκησες σαν δική σου.
Ανοιχτα μυαλα χρειαζονται και οι νεοι γονεις αποδεικνυουν πως εχουν...
Μαρουλοφιλακια!
Δημοσίευση σχολίου