(Μονή Πρέβελη στο Ν. Ρεθύμνης, Κρήτη)
Την ομορφιά που κλείνω μέσα μου
κανείς ποτέ δε θα τη νοιώσει.
Κι αν την πληγώσει θα`ναι ανίδεος
κι ούτε γι`αυτό θα μετανιώσει.
κανείς ποτέ δε θα τη νοιώσει.
Κι αν την πληγώσει θα`ναι ανίδεος
κι ούτε γι`αυτό θα μετανιώσει.
Απόσπασμα από το ποίημα "Σεμνότης"
της Μαρίας Πολυδούρη
Υ.Γ. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη το 2005.
Δυστυχώς το φοινικόδασος πλέον είναι καμένο.
33 σχόλια:
Και τι δεν μου θυμιζει αυτο το ποιημα, και τι συναισθηματα μου "ξυπναει".. Δυστυχως πολλες ομορφιες εχουν καει..
Μαρουλοφιλακια!
ΜΕ ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΚΑΡΔΙΑΣ...
Το μυστικό
Αγνή… έδαφος δύσβατης προσέγγισης…
μπρος στην ιχνηλασία του ερωτικού σου ενστίκτου…
Εκτεθειμένο το μονοπάτι της εσωτερικής μου Ανάγκης,
στην περιπετειώδη σου ανακάλυψη…
Η Ψυχή μου καλοδέχτηκε το βαθύ Γιατί σου,
που άγγιξε φλέβα Ύπαρξης…
Σου μετέφρασα τα ιερογλυφικά μου..
Σε μύησα στο τελετουργικό μου,
μπροστά στο Ιδιωτικό μου Φεγγάρι
που προσκυνά τη διψασμένη υπομονή του Ταξιδιώτη..
Έγινες ο Ταξιδιώτης..
Όμως…
όσο κι αν εισχώρησες στη χερσαία Γη μου..
Όσες Πύλες κι αν άνοιξε το αιώνιο κλειδί του Έρωτα,
εκείνο το πύρινο μυστικό μου, δε σου φανερώθηκε ποτέ…
Στο βάθος του κώδικα της Ύπαρξης,
στο άβατο χαράκωμα της Ιερής απομόνωσης,
όπου ο αντίλαλος της σκέψης πνίγει το ηχητικό του είδωλο..
εκεί..
Το μυστικό κουρνιάζει ανέγγιχτο…
Σύνθεση απόκοσμης συστοιχίας μουσικών φθόγγων..
αμετάφραστο..
φως που πάλλεται..
σιωπή που βρυχάται..
Αμόλυντη Πηγή Ενέργειας..
να φωταγωγεί το Είναι μου,
όταν το άγριο σκοτάδι της εγκατάλειψης
τυλίγει τον Κόσμο…
φιλί....
Πολύ όμορφο απόσπασμα του ποιήματος «Σεμνότης», λέει πολλά. Η τραγική Μαρία Πολυδούρη, ακολούθησε το δρόμο του αγαπημένου της Κώστα Καρυωτάκη, έφυγαν και οι δύο πολύ νέοι από τη ζωή, άφησαν όμως πίσω τους σπουδαίο έργο.
Εκείνε, τον Ιούλιο του 1988 στεκόμασταν οικογενειακώς στο βράχο επάνω δεξιά και θαυμάζαμε την απαράμιλλη ομορφιά της Πρέβελης. Κρίμα που θα χρειαστούν ποιος ξέρει πόσα χρόνια για να αποκτήσει και πάλι την παλιά της ομορφιά.
Πόσο τραγικό τούτη η ομορφιά να παραμένει εγκλωβισμένη σε μια φωτογραφία, ενώ η πραγματικότητα να είναι ζοφερή…
@Marouli: Δεν ξέρω πως (ίσως από ένστικτο) το ήξερα ότι θα σε αγγίξει αυτό το τετράστιχο.
@~reflection~: Ένα ευχαριστώ είναι λίγο. Ελάχιστο.
"Η Ψυχή μου καλοδέχτηκε το βαθύ Γιατί σου,
που άγγιξε φλέβα Ύπαρξης…"
@Scorpion49: Όλοι όσοι έχουμε σταθεί σ' εκείνο το βράχο, μοιραστήκαμε τα ίδια συναισθήματα το προηγούμενο Καλοκαίρι στο άκουσμα της είδησης για την πυρκαγιά! Ήταν μοναδικό το τοπίο.
@ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ: Πραγματικά τραγικό Λύχνε μου. Ας ελπίσουμε ότι φέτος θα είναι πολύ λιγότερες οι καταστροφές, είναι κρίμα να έχουμε αυτές τις εικόνες μόνο ως αρχεία στο σκληρό μας δίσκο.
Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια.
Εύχομαι έναν ήρεμο και χαμογελαστό μήνα σε όλους.
ΗΡΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΑΦΗΣΩ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΧΗΘΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΓΕΜΑΤΟ ΧΡΩΜΑΤΑ-ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ.ΘΑ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΑΛΙ ΝΑ ΣΑΣ ΒΡΩ ΚΑΛΑ ΟΛΟΥΣ-ΟΛΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΜΟΥ ΤΕΛΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!!!
ΠΟΛΥ ΤΡΑΓΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΦΟΙΝΙΚΟΔΑΣΟΣ:(
Πέρασα και εγώ από κει λίγο αργότερα βέβαια...2007,και ο γέλωτας που ζωγράφισε τις απίστευτες στιγμές που έζησα κάνοντας μια τρελή βαρκάδα που θα μου μείνει αλησμόνητη έσβησε για πάντα μετά την φωτιά που τα λαμπάδιασε όλα..μαζί και τις στιγμές μου..λύπη,μόνο αυτή έμεινε.
καλό βράδυ
Τράβηξα κι εγώ από εκεί πάνω κάμποσες φωτογραφίες καθώς δεν είχα την αντοχή να κατέβω και να ξανανέβω.. Έλεγα οτι θα ξαναπάω κάποτε και τότε θα κατέβω.. Και δεν υπάρχει πια.. Το είχα μάθει και είχα απογοητευτεί για το συνεχιζόμενο έγκλημα το δίχως τέλος..
Μου έμειναν μια σειρά φωτογραφίες..
Υπέροχο το ποίημα της Μ.Πολυδούρη..καθώς και η ίδια..
Καλό μήνα και σε 'σένα..:-)
Πολλά φιλιά..!
Δεν υπάρχει πια; Πόσο θλιβερό να χάνεται ένα δέντρο τόσο άδικα, πολύ περισσότερο μία ολόκληρη περιοχή τόσο ξεχωριστή; Δεν πρόλαβα να πάω κι ας είναι πατρίδα του πατέρα μου. Ακόμη το θυμάμαι στις φωτογραφίες όσων βρέθηκαν εκεί.. κρίμα:(
Τι εικόνα θα έχει το μέλλον μας;
@JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS: Να περάσεις υπέροχα. Να ξεκουραστείς για να έχεις κέφι να μας χαρίζεις χαμόγελα.
@theprincessandtheowl: Κι οι δικές μου αναμνήσεις από εκεί είναι πολύ όμορφες. Για φέτος το πρόγραμμα δεν έχει Κρήτη. Όμως πιστεύω πως και να πήγαινα δε θα ήθελα να δω εκείνο το κομμάτι της.
@Ρεγγίνα: Είδες μια τέτοια καταστροφή πως μας κάνει να κοιτάζουμε τις χαρούμενες αυτές φωτογραφίες με λύπη εκτός από νοσταλγία;
@Lonely: Καλό μήνα, φιλιά πολλά κι από εμένα.
@Margo: Άσε μην το ρωτάς αυτό!!! Με τους ρυθμούς που πάμε το μέλλον προβλέπεται πάρα πολύ άσχημο.
Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.
Με εχει σημαδεψει αυτο το τετραστιχο.. ;) Λειιτουργει πολυ καλα το ενστικτο σου ;)
Μαρουλοφιλακια!
@Marouli: :)
Πανέμορφη τοποθεσία...!!!
Την Καλημέρα μου!!!
@karkinos7: Καλημέρα κι από μένα και καλή εβδομάδα σε όλους!
Το έχω γνωρίσει αυτό το φοινικόδασος, όταν ακόμη ήταν παρθένο, πάρα πολλά χρόνια πριν....
Σου εύχομαι να περάσεις ένα θαυμάσιο καλοκαίρι!!!
@magda: Σ' ευχαριστώ πολύ και ανταποδίδω. Περιμένουμε να συνεχίζεις να γεμίζεις το blog σου με όμορφες καλοκαιρινές εικόνες!
Την καλησπέρα μου.
@magda: Σ' ευχαριστώ πολύ και ανταποδίδω. Περιμένουμε να συνεχίζεις να γεμίζεις το blog σου με όμορφες καλοκαιρινές εικόνες!
Την καλησπέρα μου.
@karkinos7: Καλημέρα κι από μένα και καλή εβδομάδα σε όλους!
@Marouli: :)
@Margo: Άσε μην το ρωτάς αυτό!!! Με τους ρυθμούς που πάμε το μέλλον προβλέπεται πάρα πολύ άσχημο.
Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.
@Ρεγγίνα: Είδες μια τέτοια καταστροφή πως μας κάνει να κοιτάζουμε τις χαρούμενες αυτές φωτογραφίες με λύπη εκτός από νοσταλγία;
@Lonely: Καλό μήνα, φιλιά πολλά κι από εμένα.
Δεν υπάρχει πια; Πόσο θλιβερό να χάνεται ένα δέντρο τόσο άδικα, πολύ περισσότερο μία ολόκληρη περιοχή τόσο ξεχωριστή; Δεν πρόλαβα να πάω κι ας είναι πατρίδα του πατέρα μου. Ακόμη το θυμάμαι στις φωτογραφίες όσων βρέθηκαν εκεί.. κρίμα:(
Τι εικόνα θα έχει το μέλλον μας;
Τράβηξα κι εγώ από εκεί πάνω κάμποσες φωτογραφίες καθώς δεν είχα την αντοχή να κατέβω και να ξανανέβω.. Έλεγα οτι θα ξαναπάω κάποτε και τότε θα κατέβω.. Και δεν υπάρχει πια.. Το είχα μάθει και είχα απογοητευτεί για το συνεχιζόμενο έγκλημα το δίχως τέλος..
Μου έμειναν μια σειρά φωτογραφίες..
Πέρασα και εγώ από κει λίγο αργότερα βέβαια...2007,και ο γέλωτας που ζωγράφισε τις απίστευτες στιγμές που έζησα κάνοντας μια τρελή βαρκάδα που θα μου μείνει αλησμόνητη έσβησε για πάντα μετά την φωτιά που τα λαμπάδιασε όλα..μαζί και τις στιγμές μου..λύπη,μόνο αυτή έμεινε.
καλό βράδυ
@Scorpion49: Όλοι όσοι έχουμε σταθεί σ' εκείνο το βράχο, μοιραστήκαμε τα ίδια συναισθήματα το προηγούμενο Καλοκαίρι στο άκουσμα της είδησης για την πυρκαγιά! Ήταν μοναδικό το τοπίο.
@ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ: Πραγματικά τραγικό Λύχνε μου. Ας ελπίσουμε ότι φέτος θα είναι πολύ λιγότερες οι καταστροφές, είναι κρίμα να έχουμε αυτές τις εικόνες μόνο ως αρχεία στο σκληρό μας δίσκο.
Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια.
Εύχομαι έναν ήρεμο και χαμογελαστό μήνα σε όλους.
@Marouli: Δεν ξέρω πως (ίσως από ένστικτο) το ήξερα ότι θα σε αγγίξει αυτό το τετράστιχο.
@~reflection~: Ένα ευχαριστώ είναι λίγο. Ελάχιστο.
"Η Ψυχή μου καλοδέχτηκε το βαθύ Γιατί σου,
που άγγιξε φλέβα Ύπαρξης…"
Πόσο τραγικό τούτη η ομορφιά να παραμένει εγκλωβισμένη σε μια φωτογραφία, ενώ η πραγματικότητα να είναι ζοφερή…
ΜΕ ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΚΑΡΔΙΑΣ...
Το μυστικό
Αγνή… έδαφος δύσβατης προσέγγισης…
μπρος στην ιχνηλασία του ερωτικού σου ενστίκτου…
Εκτεθειμένο το μονοπάτι της εσωτερικής μου Ανάγκης,
στην περιπετειώδη σου ανακάλυψη…
Η Ψυχή μου καλοδέχτηκε το βαθύ Γιατί σου,
που άγγιξε φλέβα Ύπαρξης…
Σου μετέφρασα τα ιερογλυφικά μου..
Σε μύησα στο τελετουργικό μου,
μπροστά στο Ιδιωτικό μου Φεγγάρι
που προσκυνά τη διψασμένη υπομονή του Ταξιδιώτη..
Έγινες ο Ταξιδιώτης..
Όμως…
όσο κι αν εισχώρησες στη χερσαία Γη μου..
Όσες Πύλες κι αν άνοιξε το αιώνιο κλειδί του Έρωτα,
εκείνο το πύρινο μυστικό μου, δε σου φανερώθηκε ποτέ…
Στο βάθος του κώδικα της Ύπαρξης,
στο άβατο χαράκωμα της Ιερής απομόνωσης,
όπου ο αντίλαλος της σκέψης πνίγει το ηχητικό του είδωλο..
εκεί..
Το μυστικό κουρνιάζει ανέγγιχτο…
Σύνθεση απόκοσμης συστοιχίας μουσικών φθόγγων..
αμετάφραστο..
φως που πάλλεται..
σιωπή που βρυχάται..
Αμόλυντη Πηγή Ενέργειας..
να φωταγωγεί το Είναι μου,
όταν το άγριο σκοτάδι της εγκατάλειψης
τυλίγει τον Κόσμο…
φιλί....
Πανέμορφο το ποίημα της Πολυδούρη, όπως και πολλά από τα ποιήματά της...
Απλά ονειρεμένο, καλή σου μέρα!
Δημοσίευση σχολίου